วันเสาร์ที่ 29 พฤษภาคม พ.ศ. 2553

ผลึก..น้ำ..แข็ง..หิมะ


ดร.มาซารุ เอะโมโตะ ทำการวิจัยเรื่องน้ำ พบว่า น้ำจากที่ต่างกัน..ผลึกของน้ำก็ต่างกันด้วย..ผลึกน้ำที่มีคุณภาพดี..มีโครงสร้างเป็นรูปหกเหลี่ยมที่สมดุลสวยงาม..ที่น่าทึ่ง..อึ้ง..คือการทดลองที่นำน้ำกลั่นจากขวดเดียวกันแบ่งออกใส่ขวดแก้วใหม่ที่เหมือนกันทุกประการ 2 ใบ เท่าๆกัน ขวดแรกพิมพ์ "ขอบคุณ" ส่วนขวดที่ 2 พิมพ์ "ไอ้โง่" ติดไว้ ต่างกันแค่คำที่พิมพ์ ส่วนขนาดตัวอักษรและฟอนท์ เหมือนกัน ทิ้งไว้ 1 คืน วันรุ่งขึ้น นำผลึกที่ได้มาดู....ผล ขวดขอบคุณ ผลึกของน้ำสวยงามสมดุล..แต่ขวดไอ้โง่ ผลึกแตกกระจาย....นี่ขนาดน้ำนะ..อ่านหนังสือออกด้วยเหรอ..ไม่ได้ส่งเสียง..ให้ฟังซักกะหน่อย..แสดงว่าแค่ความคิดของเรา..มีผลต่อน้ำที่ไม่มีชีวิต ใครอยากเรียนเก่งๆๆๆ..อย่าดูถูกตัวเอง ให้นึกไว้เสมอ..."ฉันเก่ง ฉันทำได้" ในตัวเรามีน้ำมากกว่าในขวดที่เขาทดลองตั้งเยอะ..ขออย่างเดียว..ต้องขยันด้วยนะจ๊ะ..จะคิดอย่างเดียว..ก้อ..ไม่..ได้..เกรด 4 หรอกจ้ะ..เดี๋ยวจะหาว่าครูอรพิณหลอก..ขอให้โชคดี..คิดไว้..ฉันทำได้..เฉพาะเรื่องดีๆๆๆ
(ขอบคุณ มาทิลดา@ขวัญเรือน)

วันเสาร์ที่ 22 พฤษภาคม พ.ศ. 2553

ใบไม้



ใบ..ที่เห็นนี้..แสดงถึงความอุดมสมบูรณ์..ของป่าไม้..มีความชุ่มชื้นเพียงพอ..อากาศเย็นสบาย..เราจะพบในป่าใหญ่..ที่มีต้นไม้ใหญ่ด้วย..นี่เป็น "ไลเคน" ชนิดหนึ่ง..ไม่สามารถเรียกว่าใบไม้ได้ในเชิงชีววิทยา..ไลเคนที่โรงเรียนเราก็มีนะ..ติดอยู่ตามต้นไม้ใหญ่เห็นเป็น..ดวงๆ หรือวงๆๆ ..สีเทาฟ้า..ถ้าเป็นหน้าฝน..เห็นเป็นสีเทาเขียว..เพราะไลเคนเกิดจากการอยู่รวมกันของสิ่งมีชีวิตสองชนิด คือรากับสาหร่ายสีเขียว..ราดูดซับน้ำให้สาหร่าย..ส่วนสาหร่ายสังเคราะห์ด้วยแสงแล้วให้ราด้วย..เป็นการอยู่ร่วมกันแบบขาดกันไม่ได้..ขาดฉันแล้วเธอจะรู้สึก...อยากให้คนไทยอยู่กันแบบ..ไลเคน..โลกนี้คงสวยงาม..น่าอยู่..

วันศุกร์ที่ 7 พฤษภาคม พ.ศ. 2553

วัดจองคำ



วัดนี้..เป็นวัดหลวง..พ่อจะมาถือศีลวันพระที่นี่ประจำ..มีหลวงพ่อโตศักดิ์สิทธิ์..ที่สำคัญถนนหน้าวัดที่อยู่ติดบึงนี้..เป็นถนนคนเดิน..ช่วงแดดร่มลมตก..จนดึก..มีของมาขาย..ปกติฉันไม่เคยไป..เพราะไปบ้าน..ไม่ได้ไปเที่ยว..คราวนี้..ต้องไป..วัดนี้ดูสวยงาม..แต่สำหรับฉันแล้ว..วัดเดิมสวยกว่า..อลังการงานสร้างกว่า..เดิมก็เป็นไม้นี่แหละ..แต่แกะสลักสวยงามมากๆๆๆๆ..เมื่อไฟไหม้..มีการบูรณะใหม่..สวยน่ะแหละ.คล้ายของเดิม..บ้านแถวๆหน้าวัดติดบึงจะมีความหลังสมัยเด็กหญิงอรพิณอยู่ประถมต้น โรงเรียนเลิกแล้วจะวนเวียนอยู่บ้านแถวนี้เพราะมีข้าวเกรียบว่าวแบบเค็มให้กินเสมอ ขอเชิญไปเที่ยวนะคะ..ยินดีต้อนรับค่ะ

ขอบคุณ


สงกรานต์ที่ผ่านมา..เป็นสงกรานต์จริงๆ..คือมีการเคลื่อนที่..มีมิติใหม่เกิดขึ้นกับชีวิตของฉัน..จากที่เคยมี..พ่อ..วันนี้..ไม่มี...ช่วงที่พ่อจากไป..ฉันได้อยู่กับพ่อ..ได้เฝ้าพ่อที่โรงพยาบาลแม่ฮ่องสอน..ได้พาพ่อไปโรงพยาบาลนครพิงค์ เชียงใหม่..ที่ซึ่งฉันไม่รู้จักเลย..คาดว่าจะดี..แต่คงดีสำหรับพ่อละ..เพราะตอนนี้..พ่อไม่ต้องทรมานร่างกาย..หมอไม่ต้องฉีดยา..แต่..ช่วงงานที่วัด..ฉันไม่มีเวลาสำหรับการเสียใจหรือร้องไห้..เลย..The show must on. 20 วันผ่านไป..ฉันกลับมาแปดริ้ว..บอกไม่ได้ว่า..หัวใจกลับมาด้วยหรือไม่..มาน้ำตาไหลพราก..ตอนที่..นกพ่อเฮย(ดุเหว่า)ร้อง..ฉันบอกนกว่าไปที่อื่นเถอะพ่อแกไม่อยู่ที่นี่..พ่อฉัน..ก็ไม่อยู่..น้ำตา...มันไหลออกมาเอง..นี่คือเรื่องที่ฉันขอบคุณ..ๆๆๆ..คณะครูและบุคลากรโรงเรียนเบญจมฯ 3 ..ที่ร่วมใจกับงานศพพ่อเติม อำพันธุ์ เมื่อสงกรานต์ที่ผ่านมา ทั้งที่ไปร่วมงานและส่งแรงใจให้..เข้มแข็ง..ขอบคุณค่ะ